سبك مينيماليست :
با تحریک جنبش هنرهای مینیمالیستی در دهه های 1960 و 70 و با الهام از طراحی سنتی ژاپن و فلسفه ذن ، فضای داخلی مینیمالیستی مفاهیم محرک مدرنیسم را در یک پالت تقریباً بریتانیایی بیان می کند. مینیمالیسم با برطرف کردن همه چیز به اصول اولیه آنها ، زیبایی شناسی را به ما ارائه می دهد که به کارآیی طراحی متکی است. فضای داخلی مینیمالیستی که از حواس پرتی یا بهم ریختگی خلاص شود ، برای به حداکثر رساندن تأثیرات بصری جسورانه و استفاده اساسی از فضا ، ساده است. عناصر و نقش و نگارها به حداقل ممکن می رسند ، ذخیره سازی پنهان و جزئیات دقیق نقش اصلی خود را دارند. رنگ ها با رنگ و بوی نامفهوم بررسی می شوند ، یا دو لهجه در مرکز قرار می گیرند. تکرار و حرکت خطوط و معرفی سخاوتمندانه نور طبیعی ، این فضای داخلی را سبک و پویا نگه می دارد. سبك اسکاندیناویایی : سبک اسکاندیناوی مانند سایر همتایان مدرنیست خود ، حرکتی به سمت سادگی ، عملکرد و کارآیی است. همچنین تأکید بر توانایی خرید پالت را به همراه دارد. متأثر از ایده های طراحی دموکراتیک ، طراحی اسکاندیناوی تعادل دقیق بین کارایی حداقلی و دعوت های گرم و شخصی را برقرار می کند. این سبک داخلی با مواد ارگانیک ، تزئینات برهنه و جزئیات تمیز مشخص می شود. پالت رنگی به رنگ سیاه و سفید ، با رنگ های خاکستری و بلوز یا گاه به گاه رنگ تنفس بصری ایجاد می کند. نگاره ها و خطوط در فضای داخلی اسکاندیناوی گردتر و پرپیچ و خم تر هستند ، که همراه با بافت های ارگانیک حتی در سخت ترین چیدمان ها و چیدمان ها نیز فضای بسیار دنجتری ایجاد می کند.