اصول طراحی نما ساختمان

اصول طراحی نما ساختمان

طراحی نما ساختمان ها برای تأمین موثر شرایط و واقعیت های جهان نیاز به تغییر در درک فعلی ما از آنچه که طراحی خوب ساختمان و عمل ساخت صدا را تشکیل می دهد ، دارد. بسیاری از کارهایی که اکنون فرض می کنیم ، مانند روکش کردن ساختمانهای خود در پاکتهای دیوار پرده ای ، در آینده ممکن است دیگر از نظر اقتصادی امکان پذیر نباشد. برای پرداختن به این تغییرات مورد نیاز در ساخت نما ساختمان و استراتژی ها و تکنیک های ساختمانی ، ما اصول طراحی ساختمان زیر را برای طراحی و ساخت ساختمان ها در یک محیط ساختمان سازگار با آب و هوا و کربن پیشنهاد می کنیم:

1. از مواد و سیستم های کم کربن ورودی استفاده کنید:

هر نوع ماده و سیستمی که به مقدار قابل توجهی انرژی نیاز داشته باشد یا از تولیدات جانبی نفت در تولید آنها حاصل شود ، به دلیل افزایش نسبی هزینه های انرژی در پایین منحنی پیک روغن و همچنین هزینه های اضافی احتمالی مرتبط با مقررات یا تعرفه های احتمالی کلاهبرداری و تجارت کربن در آینده. موادی مانند چوب و سنگ تراشی ورودی کم انرژی باید به عنوان مصالح ساختمانی مناسب تری در نظر گرفته شوند. علاوه بر این ، استفاده از چوب به عنوان یک ماده ساختمانی یک استراتژی بسیار موثر برای جداسازی کربن به عنوان بخشی از استراتژی ها و سیاست های جداسازی کربن منطقه ای ، ملی یا بین المللی خواهد بود.

2. طراحی و برنامه ریزی ساختمان ها برای ورودی های کم انرژی خارجی برای عملیات مداوم ساختمان:

ساختمانها باید به گونه ای طراحی شوند که از نظر انرژی بسیار کم مصرف باشند و شامل استفاده از پاکتهای ساختمان بسیار عایق بندی شده ، شیشه های عایق بندی شده سه گانه و در صورت امکان ، گرمایش غیر فعال خورشیدی با سیستم های ذخیره سازی جرم حرارتی باشد. در صورت لزوم ، سیستم های روشنایی باید از نورپردازی LED با ترکیب روشنایی طبیعی روز استفاده کنند. طراحی به گونه ای که امکان تهویه طبیعی و سیستم های مکانیکی ساده کم مصرف را داشته باشد

3. ساختمان ها را برای حداکثر روشنایی روز طراحی کنید:

نور روز منبع اصلی روشنایی ساختمانهای یک شهر بعد از کربن خواهد بود ، بنابراین ساختمانها باید طوری طراحی شوند که از نور روز برای روشنایی داخلی بیشترین استفاده را ببرند. از آنجا که فشار برای کاهش سطح کلی شیشه در پاکتهای ساختمان برای کاهش اتلاف انرژی قابل توجه خواهد بود ، استفاده از نور روز از اهمیت استراتژیک در طراحی فرم ساختمان برخوردار خواهد شد. صفحات کف باریک تر ، حیاط های داخلی و فضاهای دهلیزی نمونه های خوبی از استراتژی های موثر در نور روز هستند.

4. طراحی “ساختمانهای عمومی” برای انعطاف پذیری استفاده در آینده:

از آنجا که هزینه های انرژی در شهر پس از کربن بالاتر خواهد بود ، هم مصالح ساختمانی و هم روند ساخت نسبتاً گران تر از اکنون است. این هزینه های بالاتر ساخت و ساز انگیزه ای را برای صاحبان ساختمان ایجاد می کند تا برای انعطاف پذیری آینده در طراحی ساختمان های خود طراحی کنند ، به طوری که بعداً می توان بازسازی و تغییر را به صرفه ترین روش انجام داد. موثرترین استراتژی ها برای طراحی برای انعطاف پذیری آینده استفاده از مدولار و استاندارد سازی در برنامه ریزی فضاهای برنامه است. مدولاریتی ساخت فضاهای ساختمان را چند برابر می کند و استاندارد سازی فضاها برای تهیه فضاهای “مخرج مشترک” است که می تواند برای بسیاری از مصارف همپوشانی استفاده شود. ساختمانها باید برای استفاده های اول و آینده طراحی شوند. فرم نباید “عملکرد را دنبال کند” بلکه در عوض بسیاری از توابع آینده را دنبال می کند.

5. طراحی برای دوام و مقاومت:

برای به حداکثر رساندن انعطاف پذیری در آینده ساختمانها ، ساختمانها باید برای دوام و استحکام طراحی شوند. استفاده از مصالح و روش های ساختمانی باید در برابر آب و هوای پرانرژی تر و با افزایش تعداد حوادث قابل توجه آب و هوایی که با افزایش تغییرات آب و هوایی ایجاد می شود ، دوام داشته باشند.

6. طراحی برای استفاده از مواد و محصولات محلی:

شهرهای مقاوم باید در استفاده از مواد و محصولات بومی سازی شوند. افزایش هزینه انرژی به طور چشمگیری هزینه های مربوط به حمل و نقل مواد غیر محلی را افزایش می دهد. این امر به نوبه خود می تواند تقاضای بیشتری برای مصالح و محصولات تولید داخل برای ساخت و ساز ساختمان ایجاد کند.

7. طراحی و برنامه ریزی برای ساخت پذیری ورودی انرژی کم:

طراحی و برنامه ریزی برای ساختمانهایی که می توانند با کار دستی به طور کارآمد ساخته شوند و به ماشین آلات و سیستمهای سوخت روغن که برای کار به مقدار قابل توجهی سوخت نیاز ندارند ، نیاز ندارند. همانطور که هزینه سوخت در نتیجه فشارهای قیمت Peak Oil افزایش می یابد ، تکنیک های ساخت و ساز با انرژی کمتری می توانند از نظر اقتصادی مثر واقع شوند و هزینه های کار دستی بالقوه کمتر عامل حیاتی در انتخاب روش های ساخت خواهد بود.

8. طراحی برای استفاده از سیستم های ساختمانی که با مواد ، قطعات و نیروی محلی قابل تعمیر و نگهداری است:

تغییرات آب و هوا و اوج گیری نفت به احتمال زیاد تجارت جهانی را کاهش می دهد و دسترسی آسان به مواد ، محصولات و سیستم های کشورهای دیگر را کاهش می دهد. بنابراین ، سیستم های ساختمانی باید طوری طراحی شوند که از طریق تأمین محلی قطعات و نیروی کار قابل استفاده باشند.