ایده و اختراع ویلا

ویلا در تاریخ معماری غربی جایگاه اصلی دارد. در شبه جزیره ایتالیا در دوران باستان و دوباره در دوره رنسانس ، ایده طراحی خانه ای دور از شهر در یک محیط طبیعی تصور مراجعین و معماران ثروتمند را به خود جلب کرد. در حالی که شکل این سازه ها با گذشت زمان تغییر می کرد ، و مکان آنها به خانه های حومه شهر یا حتی شهری در محیط باغ منتقل می شد ، اصل اصلی طراحی همچنان یک بیان معماری از یک محیط ایده آل برای کارهای آموخته شده و عقب نشینی معنوی در یک عقب نشینی داخلی از شهر بود. پس از رنسانس ، ویلا فراتر از بافت ایتالیایی ظاهر می شود زیرا فرم معماری در سراسر اروپای غربی و سایر مناطق جهان تحت تأثیر فرهنگ اروپا احیا و دوباره تصور می شود.
ویلا توصیف شده در ادبیات:
اصطلاح ویلا چندین نوع سازه را نشان می دهد که دارای یک محیط طبیعی یا یک هدف کشاورزی است. در طراحی ویلا ممکن است سازه های کاری اختصاص داده شده به کشاورزی باشد که از آنها به عنوان ویلا روستاکا و همچنین محل زندگی یا ویلا شهری یاد می شود. بنابراین ویلا به درستی به عنوان برچسب یا هویتی شناخته می شود که چندین قسمت متمایز را ضبط می کند ، گاهی به هم وابسته یا وابسته به یکدیگر هستند و در موارد دیگر از یک مجموعه معماری بزرگ جدا شده اند. اصطلاح ویلا به جای تجسم فرم بتنی ، تحرک را به عنوان کاربرد ایده در معماری به نمایش می گذارد. به جای یک تصویر ثابت ، یک محیط معماری قرار دارد که ایده آل زندگی یا villeggiatura را در خود جای داده است.
شکل و سازمان ساخت ویلا به توصیف ادبی ارائه شده توسط نویسندگان روم باستان بستگی دارد. به ویژه ، نوشته های Columella (4–70 بعد از میلاد) در De re rustica (I.6.1–3) و Cato (234–149 پیش از میلاد) در De Agricultura (I.4.1) در مورد ویژگی های ویلاهای آنها در Campagna ، منطقه کم ارتفاع اطراف رم. در میان نوشته های قدیمی ، ویلا در شرایط طبیعی از قدرت ترمیم ، یا اوتیوم ، در تقابل با بیش از حد زندگی در شهر ، یا مذاکره برخوردار است. هوراس (65–8 پ. م) در شعر خود فضایل و لذتهای ساده زندگی ویلایی باستان را برافراشت (به عنوان مثال ، قصص I.17 ، رسائل I.7 و 10).
با این حال ، پلینی جوان (حدود 61–112) ، در نامه های خود (نامه به گالوس 2.17 ؛ نامه به آپولیناریس 5.6) ، حامیان و معماران بعدی را به زیبایی ارائه شده توسط ویلا های لورنتین و توسكانی خود ترغیب كرد. توصیفات وی تصاویری از نمای کلی ویلاها را ساخته و تجربه ای را با ویژگی های معماری داخلی و خارجی در هم آمیخته ارائه می دهد. عقب نشینی های پلینی با باغ های مرتب به چشم انداز افتادند و از طریق ستون ها یا لژها به دیوارهای طبیعی باز شدند ، که جای دیوارهای محصور محکم را گرفتند. نویسنده برای قدردانی از وفور گیاهان و جانوران در باغها یا هورتی بازنشسته شد. زندگی فرهنگی شعر ، هنر و نامه ها در فضایی آشکار شد که با تجربه شهری رم کاملاً متفاوت بود. با تکیه بر بازسازی های اولیه توسط وینچنزو اسکاموزی (1616-1548) ، معماران بعدی برای تصور فضاها و تجربه ویلای باستانی به توصیف پلینی مراجعه می کنند.